{ Rozdział 6 }

Nie wiem co we mnie wstąpiło bo... dodaje tu rozdział : ooo 



Razem z Jackiem siedzieliśmy w kuchni, chłopak ciągle szperał po półkach a ja patrzyłam na niego zdziwiona. I nagle do głowy wpadł mi genialny pomysł. Jack uwielbia kiedy obrzuca go się mąką, oczywiście wyczuliście sarkazm. Chciałam go po prostu wkurzyć żeby go potem przeprosić i mocno przytulić. Kochałam to robić, po prostu to kochałam. Uwielbiałam ten moment kiedy mnie obejmował i przytulał do siebie. Czułam wtedy motylki w brzuchu i czułam jakbym się unosiła w powietrzu. Szybko wyciągnęłam mąkę z szafki no i zaczęłam działać.
- Jack, kochanie. - Jack szybko się obrócił a ja wysypałam całą zawartość mąki na niego. Zaczęłam się śmiać jak opętana, chłopak natomiast zaczął strzepywać mąkę z siebie.
- Ohh Kimmy, Kimmy.
- Tak kochanie ?
- Będziesz miała kłopoty. - Nie takiej odpowiedzi się spodziewałam, ale to było do przewidzenia. Wiedziałam, że Jack będzie chciał zemsty, jestem tylko ciekawa co on wymyśli. Chłopak otworzył lodówkę i wyciągnął z niej mleko i ruszył w moją stronę.
- Nieee, idź sobie. - Zaczęłam uciekać na górę a Jack pobiegł i zaczęliśmy się ganiać jak małe dzieci. Zaczęłam się śmiać jednocześnie staram się biec coraz szybciej bo Jack mnie doganiał. Szybko wybiegłam na taras, no i już wiedziałam jak mam go załatwić. Szybko stanęłam przed basenem i odwróciłam się w stronę Jacka, który właśnie dobiegł.
- Tu jesteś. Szukałem Cię.
- Hmmm aż tak tęskniłeś ?
- Bardzo. - Chłopak zaczął do mnie pochodzić, nadal w ręku trzymał mleko. On dobrze wiedział, że mnie nie obleje bo Kim Crawford go załatwi. Jack stanął na przeciwko mnie już miał na mnie wylać zawartość kartonu kiedy nagle wrzuciłam go do wody. Znowu zaczęłam się śmiać, prawie tarzałam się po kafelkach, ale zdążyłam się opanować. Ale zaczęłam się trochę martwić, Jack długo nie wychodził z wody. Byłam przerażona, szybko podeszłam bliżej krawędzi basenu, już miałam tam wskakiwać kiedy nagle ktoś złapał mnie za nogę. Wiadomo, nie umiałam utrzymać równowagi i wpadłam. Wynurzyłam się i zobaczyłam Jacka, całego i zdrowego Jack.
- Jack, debilu. Wystraszyłeś mnie. - Podpłynęłam bliżej krawędzi i wyszłam z wody. Jack również wyszedł, usiadłam na fotelu i spojrzałam na niego. Jack usiadł obok mnie i również mi się przyglądał.
- Przepraszam.. - Odparł cichym głosem po czym przytulił mnie do siebie, szybko owinęłam swoje nogi wokół jego brzucha i zaczęłam się do niego przytulać. Dobrze wiedział o tym, że go łatwo nie wypuszczę, ale chyba sam lubił się do mnie przytulać, ostatnio robił to bardzo często, ale mi to wcale nie przeszkadzało. Wręcz przeciwnie, chciałam więcej i więcej i więcej. Jack zaczął mnie przytulać mocniej do siebie, uśmiechnęłam się i również zaczęłam go przytulać mocniej.
- Kocham Cię - Wyszeptał Jack i pocałował mnie w bark.
- Ja Ciebie Też. - Również wyszeptałam. Nie chciałam aby mnie teraz puścił, chciałam tak siedzieć w tulona w niego do końca życia. Ale ciągle zadawałam sobie pytanie.. Czy to właśnie to on jest tym jedynym ? A może jego " Kocham Cię " nie jest szczerze ? Cholernie się bałam tego, że on mnie oszukuje, ale miałam nadzieje, że on tego nie robi. Wiedział, że jest dla mnie wszystkim, że go kocham. Doskonale również wiedział, że jestem wrażliwa, że łatwo mnie zranić, dobrze o tym wiedział, ale może się mylę. Może on faktycznie czuje to samo co ja do niego, może on naprawdę mnie kocha. Bo tak naprawdę większość facetów mówi to słowo tylko po to aby uwieść dziewczynę, zaciągnąć ją do łóżka a potem zostawić. Nie chciałam aby mnie tak potraktował, po prostu tego nie chciałam, ale ja mu wierzę, wierzę w każde jego słowo i wierzyłam w to, że on mnie nigdy nie oszuka.
- Kimmy, chodź do środka, zimno się robi.
- Nie wypuścisz mnie ?
- Oczywiście, że nie. - Jack wstał nadal trzymając mnie w swoich ramionach i oboje weszliśmy do domu. jack zaczął iść w stronę kanapy po czym usiadł na niej i zaczął mi się przyglądać.
- Jack ... ?
- Tak ?
- Obiecaj mi coś..
- Co takiego ?
- Obiecaj, że nigdy mnie nie opuścisz.. - Powiedziałam to bardzo cichym a nawet płaczliwym głosem. Nie chciałam go stracić bo to właśnie on był sensem mojego życia. Myślałam, że się nie rozkleję, ale jednak się myliłam. W oczach stanęły mi łzy i chyba Jack to zauważył.
- Obiecuje... - Wyszeptał i mocno mnie przytulił.
- Boje się tego, że Cię stracę...
- Nie stracisz mnie.. A wiesz dlaczego ?
- Dlaczego ?
- Bo jestem tylko Twoją własnością.




Sama nie wiem dlaczego piszę tu rozdział skoro ten blog miał przejść do historii, ale coś mnie podkusiło aby tu coś napisać więc. 
Rozdział jest taki nawet w miarę. Mam nadzieje, że się spodoba. 
Podsumowując .. ten blog chyba nie zostanie usunięty :)
Nie wiem czy się cieszycie czy może nie cieszycie. ;) 
Nastepny .. .hmm.. nie mam pojęcia.

Byyeee ! xxx

Evelyyn. ♥